Genieten in het Hochschwarzwald (NCC-rally, inleiding)

Op zondag al naar de caravan in Ugchelen vertrokken, zodat we maandag de boodschappen voor onderweg konden doen en alles reisklaar konden maken. Dinsdagmorgen vertrekken we om kwart over elf (netjes in het tweede kwartier), uitgezwaaid door onze vrienden medekampeerders en de beheerder. Eind september komen we misschien nog een weekje terug.

We zijn nog maar net onderweg of het begint te regenen, en dat zal de hele dag zo blijven, maar heel af en toe mogen de ruitenwissers even uitrusten. Gelukkig is het allemaal snelweg. Van Apeldoorn, via Venlo gaan we de grens over Duitsland in. Steeds maar de A61 volgend komen we, met maar een keer een file, tegen vijf uur aan in Schweppenhausen. De camping ligt niet zo ver van de snelweg, en je kunt er bij wijze van spreken aangekoppeld overnachten. We hadden vanuit Zoetermeer al telefonisch gereserveerd, dus is er plaats voor ons. De camping loopt daarna snel vol. Na de maaltijd en de afwas nog een kopje thee en dan bijtijds naar bed, morgen moeten we nog een stukje verder naar Schwenningen. Daar verwachten ze ons vanaf vier uur.

Dinsdag rustig aan opgestaan, ontbeten, en alweer afgewassen. Rond half elf gaan we eerst nog even tanken bij het Autohof voordat we de snelweg weer opgaan. Het kost even moeite om de uitgang van het tankstation te vinden, maar met een sierlijke kromme bocht komen we op de oprit naar de snelweg. Het is droog en de zon doet zijn best, heel ander weer dan gisteren. We zakken de A61 nog een stukje verder af. Truus geeft aan dat we langdurig in de file moeten staan, maar als wij er aankomen kunnen we gewoon doorrijden. Vinden we niet erg.

Bij Ludwigshafen nemen we de A65 om via een stukje Frankrijk en een brug over de Rijn weer op de A5 in Duitsland uit te komen. We vermijden zo mogelijk fileleed.

Bij de grensovergangen kunnen we zo doorrijden, geen gewapende gendarme gezien, kennelijk is dit geen route voor terroristen. Even voorbij Baden-Baden zetten we de combinatie op een parkeerplaats om uitgebreid te lunchen. We zijn vroeg, vanaf hier is het nog zo'n twee uur rijden dwars door het Zwarte Woud naar Schwenningen. Het is een bekende route met veel bochten en steile en smalle stukken. Als daar ook nog fietsers rijden wordt het af en toe wat krap. Gelukkig gaat alles goed, al hoop ik dat die twee op die tandem geen noodsprong de berm in hebben hoeven maken!

Even na vier uur staan we voor de poort van Gürgele en doet Norbert voor ons open. We worden enthousiast begroet door vele oude bekenden, het voelt als thuis komen. We kunnen een plaats uitkiezen voor onze caravan. Met de mover staat hij snel op zijn plek. Het is warm, we zijn blij wat uit te kunnen trekken. Norbert regelt voor ons de stroomaansluiting en schrijft ons in de boeken. We betalen meteen voor twee nachten. Of we na de rally nog weer terug komen? Graag, maar dat hangt af van het weer. Het is hier net als thuis wisselend geweest, af en toe een of twee mooie warme dagen en dan weer nat en koud.

Als de caravan staat en alles binnen ook weer op zijn plek ligt, lopen we nog even een rondje over het terrein. Het is tegen etenstijd en de meeste mensen zijn al weer naar huis. Morgen is het weer een zonnige en warme dag, dan is iedereen er weer.

Van Schwarzwalder lucht slaap je goed, de volgende morgen worden we uitgerust wakker. We besluiten dat we het terrein niet af hoeven vandaag, de voorraadkast is nog niet leeg, winkelen doen we wel in Grafenhausen.

We ontbijten, zitten in het zonnetje, maken hier en daar een praatje en na de lunch en de Mittagruhe gaan we Kaffeetrinken beneden op het terras met Norbert, Marianne, Gerhard en Elsa. Zij vertellen over de plannen van de club om veertien Gästeplätze te maken, maar dat er niet genoeg vrijwilligers en financiën zijn om het vlot te realiseren.

De volgende dag is het mooie weer voorbij. We zijn helemaal alleen op het terrein. Even na tweeën rijden we de poort uit, doen de deur op slot en deponeren de sleutel in de brievenbus. Tot ziens Gürgele, we hopen tot gauw!

Hemelsbreed is het niet ver, maar via wegen die je met een auto plus caravan kunt berijden ben je toch anderhalf uur onderweg naar de Rothaus camping Grafenhausen.

We melden ons bij de receptie, vertellen wat onze geboortedatum is, ontvangen al een paar douchemunten en daarna worden we naar onze plaats begeleid.

Als de pootjes zijn uitgedraaid en de stroom is aangesloten worden we door de rallyleiding onthaald met thee met taart in de grote tent. Het is een warm weerzien met Jos, Ingrid, Kees en Ina. De wegzettas wordt ons al overhandigd, hij is gewichtig, ook heel veel folders, dus genoeg voorwerk te doen de komende dagen!

Volgende pagina