Le Courtialet 2012 deel 1

Rustig remmend op de motor rijden we maandag van La Fouly op 1600 meter hoogte naar beneden naar Martigny. De oplooprem van de caravan wordt, ondanks elke keer even krachtig remmen en weer optrekken, toch behoorlijk warm. Dat blijkt als we beneden bij de benzinepomp onze hand er bij houden. Dat afdalen en tanken heeft een uurtje geduurd, nu vlot verder via de snelweg rond het Meer van Genève en dan de péage op in Frankrijk. Dat is wel duurder dan de Routes Nationals, maar het rijdt een stuk rustiger, sneller en over betere bestrating.. Een stuk voor Grenoble wordt het bewolkt en volgt er zelfs een flinke regenbui. Als we voor de poort van Le Courtialet staan schijnt de zon weer. We worden hartelijk verwelkomd en mogen zelf een plekje uitzoeken voor de caravan. Het wordt een plekje met veel zon, een boom voor wat schaduw en een prachtig uitzicht naar de overkant van het stuwmeer, Le Lac de Montaynard, niet zichtbaar, in de diepte. Als alles staat, inclusief de voortent, eten, brood bestellen, douchen en het winterdekbed weer verwisselen voor de dunne zomer-variant. Hier zal het ’s nachts niet vriezen!

Dinsdag is wisselvallig: zonnige perioden afgewisseld met korte hevige buien. Rondom ons wordt het leeg. De mensen vertrekken naar, volgens hen, betere oorden. Wij geloven het Franse weerbericht dat vanaf woensdagmiddag droog en warm weer voorspelt. ’s Middags doen we boodschappen bij de Inter-Marché in Monestier de Clermont. Het is koud in de winkel. Als we na een tijd zoeken en vragen alles in ons karretje hebben, zijn we blij weer buiten te staan. Van ons plan om de plaatselijke boekwinkel te bezoeken om kaartmateriaal van deze omgeving en wandelroutes aan te schaffen, komt niets terecht omdat het weer begint te regenen. En deze keer ziet het er niet naar uit dat het gauw weer droog wordt. We weten nu ook hoe we, zonder de tolweg te gebruiken, vlot naar Grenoble kunnen komen.

Het weerbericht heeft gelijk, ’s middags wordt het droog en warm. We blijven deze woensdag bij de caravan. De administratie moet worden gedaan en de caravan kan van binnen hier en daar ook wel een schoonmaak-lapje gebruiken. In vergelijking met Zwitserland regent het hier modder. De auto is niet meer blauw, maar heeft luchtmacht-schutkleuren. De middag wordt doorgebracht met een wandelingetje over het terrein, een praatje met de aanwezige Fransen en Engelsen, en het verder breien aan het truitje. Een stel magere wespen met lange hang-poten probeert een ingang te vinden in de elektriciteitskast naast onze caravan. Dat ze er een nest in gaan maken is duidelijk, als we er ’s avonds een klap op geven, wordt er binnen kwaadaardig gezoemd. We melden dat maar even bij de receptie, dan kan er wat aan gedaan worden voordat het een groot nest is geworden. De folders van de omgeving doen ons besluiten om morgen na de lunch naar de barrage af te dalen en daarna weer omhoog te lopen. Onze benen moeten wel getraind blijven!

Donderdag is het al bij het opstaan warm. We doen de zijkanten van de voortent naar beneden en hangen de gordijntjes voor de ramen aan de voorkant om de temperatuur niet te hoog te laten oplopen. Er worden foto’s gemaakt van de bloemetjes die hier uitbundig bloeien in de niet gemaaide stukken.

Na de lunch trekken we onze wandelschoenen aan en gaan op weg naar de barrage. Het valt tegen, het is erg warm. Vanaf een uitzichtpunt, de Belvedère, heb je een mooi gezicht op de dam. Op borden wordt alles uitgelegd over de bouw en de opwekking van de electriciteit. Je kunt vanaf hier ook zien dat het spoor van het treintje van La Mure gestremd is. Er is een steenlawine van de berg af gekomen, die het stukje spoor tussen twee tunnels volledig bedekt heeft.

We wandelen terug door het bos, langs weer andere bloemetjes en een oud kerkje uit 1868, waar een hagedis, die op de drempel in het zonnetje zit, niet gefotografeerd wenst te worden.

Terug bij de caravan eerst drinken, dan douchen. De lucht betrekt verder, het onweer barst los. Dat brengt enige verkoeling. We gaan pas een lange wandeling maken als het wat minder warm weer is. Tot die tijd zitten we lui bij de caravan, we hebben nog geen bladzij in onze boeken gelezen!