Aubignan 2012 deel 1
Uitgezwaaid door de buren en de beheerder, verlaten we “Le Courtialet”. Eerst richting het noorden, naar Grenoble. We moeten om de bergen van de Vercors heen om naar het zuiden te kunnen rijden. Af en toe valt er een spatje regen. Het is een beetje raar weer, zon en wolken. We rijden door het vlakke land langs de Rhône naar de zon. Het wordt buiten steeds warmer. Er waait een behoorlijke wind, die de caravan een beetje laat wiebelen, dus de handen goed aan het stuur! We komen op bekend terrein, tegen drieën rijden we de camping “Le Brégoux” in Aubignan op. De rally-leiding is al eerder aangekomen, we worden warm verwelkomd. Als we ons gemeld hebben bij de receptie kunnen we ons plekje voor de komende paar weken innemen. Het opzetten van de voortent is wat moeilijk, het waait behoorlijk en de grond is keihard. Met een geleende rotspen worden gaatjes in de grond geslagen, waarna de haringen er wel in willen. De werkzaamheden worden hier begeleid door een groot koor van cicaden, iets anders dan het ruisen van de beken in Zwitserland of de krekels en sprinkhanen in Avignonet. Het is hier warm, maar ook vochtig. De ventilator wordt uitgepakt en staat de hele nacht te snorren op de keuken om het klimaat in de caravan zo te maken dat er geslapen kan worden.
Vrijdag is een rustige dag, we richten de caravan weer in voor een langer verblijf. We doen de boodschappen bij een kleine Carrefour in het dorp, die was er de vorige keer nog niet, we hoeven dus niet door te rijden naar een groot filiaal in de richting Avignon. Voor de dagelijkse dingen kun je er goed terecht, maar voor grote hoeveelheden sojamelk of non-food moet je naar een grotere winkel. Er is omgeroepen dat er om zes uur vanavond een ontvangst zal zijn door de burgemeester van alle gasten op de camping. De tafels, de drank en het duo, dat het geheel muzikaal zal opluisteren, zijn op tijd aanwezig, de gasten ook. Na een Frans kwartiertje/half uurtje neemt een meneer het woord, hij vertelt, op een ingewikkelde manier, dat hij alleen Frans spreekt, dat de burgemeester het bed moet houden en daarom niet aanwezig is, dat de burgemeester toch zo’n fantastische man is (hoe erg ziek is de burgemeester?), dat de camping van vijf samenwerkende gemeenten is, dat het toilet-gebouw zo mooi is gerenoveerd en dat de beheerder het zo goed doet. Vervolgens leest een andere meneer een brief van de burgemeester voor, met de speech die hij eigenlijk had willen houden, daarna leest een mevrouw de vertaling ervan in het Engels voor. Dan is het tijd om een toast uit te brengen en aan de hapjes en drankjes te beginnen. De drank vloeit rijkelijk, de Kir wordt gedronken alsof het limonade is. De catering is meer dan voortreffelijk, heerlijke hapjes (ook vegetarisch) en steeds weer andere soorten. De muzikanten spelen leuke dansmuziekjes, niemand durft te dansen, sommigen wiebelen op de maat. We maken het einde niet mee, er moet tenslotte ook nog echt gegeten worden.
Voordat het te warm wordt gaan we de volgende dag lopend op weg naar de bakker, die toch verder weg is dan we dachten. Op de terugweg schijnt de zon genadeloos. ’s Avonds zal er een wijnfeest met defilé zijn in Aubignan, maar omdat de burgemeester, ook de grootste wijnboer van het dorp, ziek is, gaat dat feest, grotendeels, niet door. In plaats daarvan worden we ontvangen bij de caravan van de rally-leider. We krijgen onze rally-tas al uitgereikt, de brood-service gaat ook al in. We maken nader kennis met de anderen, die ook al aangekomen zijn. Het belooft een mooie rally te worden met allemaal leuke mensen.
Dinsdag is de dag van de officiële aankomst. Aan het eind van de middag zijn alle caravans gearriveerd. ’s Middags doen we boodschappen in Sarrians bij de grote Intermarché. De komende dagen hebben we genoeg in huis. ’s Avonds kletsen we met de onze buren tot het helemaal donker is.
Woensdag is de dag van de opening. Gezamenlijk wordt het buffet voorbereid, tafels, stoelen, messen en snijplanken worden mee genomen naar staanplaats 69, pleisters zijn gelukkig niet nodig. Om kwart voor acht zijn alle mensen, die voor de openingshandeling noodzakelijk zijn, aanwezig en kan na een woordje van Jos de NCC-vlag gehesen worden. De mevrouw van de VVV is ook aanwezig en heeft een verrassing: voor ieder een wijnglas van Aubignan en flessen rosé van de burgemeester! Iedereen heeft ondertussen wel trek gekregen, het buffet wordt eer aan gedaan. Om tien uur moet het stil zijn, dus wordt er vlug en zachtjes afgewassen en opgeruimd.
Opgeruimd? Jos schrikt de volgende ochtend toch nog wel van de achtergebleven wanorde in zijn voortent.
Deze dag is voor een bezoek aan Avignon. We vinden een parkeerplaats voor alle auto’s op het eiland in de Rhône. Van daar wandelen we als groep over de nieuwe brug naar de stad. We worden losgelaten bij de Hallen. Alle soorten vers zijn daar te zien en te koop. Wij houden het bij kijken.
De voorgevel van het gebouw is een hangende tuin, allerlei kleuren groen.
We lopen genietend van een lekker ijsje en van de drukte in de stad, het is de maand van het jaarlijkse theaterfestival, naar het Paleis van de Pausen.
Daar worden we verwacht voor een rondrit met een treintje door de stad, met Nederlandse uitleg via je koptelefoon. We worden de hele binnenstad door gereden. In de smalle straatjes moeten de andere mensen hun toevlucht zoeken in portieken en winkel-ingangen anders worden ze van de sokken gereden. Het treintje slingert zich door de straatjes, om de haakse bochten, het past allemaal net. Zoveel karretjes achter je trekker, dat is iets anders dan één caravan achter je auto.
Daarna heeft iedereen de middag om zelf in te vullen. Wij hebben twee jaar geleden al uitgebreid door de binnenstad gelopen. Daarom gaan wij, na de lunch in het park boven het Paleis van de Pausen, naar de andere oever van de Rhône. Met het voetveer varen we terug naar de parkeerplaats.
Vandaar rijden we een brug verder naar Villeneuve-Lès-Avignon. We parkeren vlak bij het Fort Saint-André en dompelen ons in de Franse geschiedenis vanaf de dertiende eeuw. Van hier heb je een prachtig gezicht op de stad Avignon, wat indertijd natuurlijk ook de bedoeling was.
We lopen door van dit bouwwerk van de wereldlijke machten naar La Chartreuse du Val de Bénédiction. Oorspronkelijk een paleis van Innocentius VI. Toen hij in1352 tot paus gekozen werd heeft hij zijn paleis en landerijen aan de Kartuizerorde geschonken. Twaalf monniken leefden daar in gloria. De paus zorgde voor de afbouw en verfraaiing van het klooster. Hij werd er na zijn dood in een praalgraf bijgezet. Andere kardinalen bouwden verder, zodat er in totaal drie kruisgangen kwamen, die het tot het grootste klooster van de Kartuizers in Frankrijk maakten. De Franse revolutie maakte ook hier een einde aan. Een wandeling door de restanten is toch nog indrukwekkend genoeg.
We moeten op tijd naar huis, want om half zeven vertrekken we naar de tuin van Mike en Vivian voor een wijnproefavond. Voor die tijd moeten we goed gegeten hebben, omdat er beloofd is dat het vanavond stevig aanpakken zal worden. Door de file op de bruggen in Avignon komen we tijd tekort en vijf minuten te laat bij de poort. Dat is een slechte aantekening op ons lijstje!
Na een glaasje champagne vanwege een jarige deelneemster komt het proefwerk. Van wit tot dieprood, van fris en fruitig tot een stevige afdronk, we krijgen zeer uitgebreide uitleg over de wijnen van de Côtes du Rhône en over smaak en smaakbeleving. Als afsluiting zijn er heerlijke hapjes. In een meer of minder rechte lijn loopt ieder weer, heel stilletjes voor de camping-beheerder die al slaapt, terug naar de caravan.
Vrijdag is een vrije dag. Na uitslapen na de vermoeienissen van de vorige dag, een lekker ontbijt en lunch met vers brood, gaan we naar de VVV van Aubignan om met een Nederlands-talige gids een rondwandeling door het stadje te maken. Ze vertelt ons over stadsmuren en -poorten, de tijd dat de streek niet bij Frankrijk hoorde, de heren die het hier voor het zeggen hadden en de verschillende Hôtels: de Dieu, de Ville en de touristes. De wandeling eindigt in de kapel van het net buiten de stadsmuren gelegen Hôpital voor de arme mensen. Een van de oudste gebouwen van Aubignan, waar nu de VVV gevestigd is.
Na afloop van de rondwandeling lopen we naar de kapper om te vragen of zij ons haar kan knippen. Op dat moment niet, maar om half zes wel. Dus eerst terug naar de caravan om iets te drinken en daarna ons haar te wassen. We moeten nog snel doorlopen om op tijd bij de kapper terug te zijn. We krijgen allebei een hoofd met veel minder haar, Rinske een Coupe Aubignan en Rob een Coupe d’été. Een heerlijk gevoel!
Na de avondmaaltijd gezellig kletsen in het NCC Café d’ été met heerlijke hapjes en zelfs gazpacho-ijs van Mike.
Zaterdag is 14 juillet, de Dag van de Republiek, iedereen heeft vrij, veel winkels zijn gesloten. De Mont Ventoux is er echter altijd, die gaan we vandaag beklimmen per auto. We passeren veel fietsers die met zichtbaar meer moeite de berg op rijden of met een rotgang weer naar beneden suizen. Op een parkeerplaats halverwege stoppen we voor een koffiepauze. De stoelen en tafeltjes worden uit de kofferbak gehaald. De jarige trakteert op heerlijk vers appelgebak! Boven aangekomen parkeren we de auto’s en wandelen wat heen en weer over de top. We staan boven de eerste wolkenlaag, het uitzicht is beperkt, maar wel indrukwekkend. Waaien doet het er ook op die kale berg!
Als iedereen in zijn eigen tempo weer naar beneden gereden is, door weer heel veel haarspeldbochten, en er geconstateerd is dat iedereen heelhuids is aangekomen, hebben we de rest van de dag ter eigen besteding. Wij rijden richting Orange om in een supergrote Carrefour nog wat boodschappen te doen. Het assortiment aan vleesvervangers is hier een stuk groter. Na de boodschappen rijden we onze vieze auto door een auto-wasmachine. Hij komt er blauw weer uit!
Op onze vrije zondag is er toch een gezamenlijke activiteit. We gaan lunchen in Beaumes de Venise bij het restaurant Côté Vigne. Aan een lange tafel zitten we buiten lekker te eten. Een drie-gangen-menu. Ze hadden er op gerekend dat de vegetariërs wel een visje zouden lusten. Wij dus niet, de lege plek op ons bord wordt opgevuld met worteltjes! Koffie of thee toe. Met zo’n maaltijd ben je zo een paar uur verder.
Om zeven uur verzamelen voor een competitie Jeu de Boules. We worden in vier groepen ingedeeld: de Zonnebloemen, Lavendel, Abrikozen en de Vijgen. Het blijft een spelletje, maar sommigen worden behoorlijk fanatiek!
Na afloop weer NCC café d’été met de dienstmededelingen voor de volgende dagen.
’s Nachts begint het te waaien, de Mistral, de noordenwind door het Rhône-dal. De wind loeit met vlagen om de caravan, het dakluik op een kiertje en de tent goed dicht!
© Fam. Buitenhuis 2015